17 mayıs 2000 galatasaray arsenal maçı

neticesinde galatasaray'ın uefa kupası'nı aldığı maç. (bkz: haydi popescu haydi oğlum)

okan buruk'un sevinci müthiştir :)

Gol leventcim gol

tanrı bizim almamızı istiyor edit:ağlamak istiyorum

sonrasında fenerli dostumla kolkola girip saatlerce sevinmiştik. ne büyük gündü be sahiden. unutmam. unutulmaz.

fenerli olan amcamın camına kadar uzanan bayrağı asmıştım, daha önceki şampiyonluklarda hep sorun çıkaran adam aynen şunu söyledi "as koçum as gün bizim günümüz.". ne büyüksün galatasaray.

15 yıl önce bugün! çok büyüksün galatasaray çok büyük!!

ulan o son penaltı sırasında arkada çalan zil sesi çıkmıyor aklımdan...

15. yılı da geride kaldı.daha nice başarılara...

Rakiplerimizin sanki her sene alıyormuşçasına küçümsediği kupanın 15. yılı (bkz: bizim uefa kupamız var) Fatih Terim : "O kupanın şimdiye kadar tekrar alınması gerekiyodu. Demekki o kadar kolay değilmiş." Biz Şampiyonlar Ligi'ndeydik hocam !

ben her bahar aşık olurum. filizlenir anılarda gururum...

ne maçtı ya. gheorghe hagi kırmızıyı yedikten sonra aha şimdi sıçtık, kupa hayal oldu demiştim. link

öncesi ve sonrası için; link (bkz: galatasaray'ın uefa kupası'nı kazanması)

karsılaşmanın 120. dakikasıdır. top arsenal yarı alanında taça cıkmıstır. 120 dakikalık bir mücadelenin icinde olan ve son 30 dakikayı da 10 kişi oynayan bir takımın, normal sartlar altında yurumekte bile zorluk cekmesi gerekmektedir. ama o gun normal bir gun degildir,futbolcular en klasik deyimiyle yurekleriyle oynamaktadır. iste bu dakikada top arsenal'in sahasındayken fatih terim kenara gelir ve ileri ileri diye bağırır.oyuncularına ileri gitmelerini işaret eder. 120. dakikada 10 kişilik galatasaray hücum prese çıkar,bütün oyuncular rakip sahaya yığılır. tahminim o ki o anda arsenal'li oyuncular bu maçı kazanamayacaklarını anlamışlardır. bu istek bu arzu ve bu inançla mücadele edemeyeceklerini farketmişlerdir. saniyeler sonra maç biter,penaltılara geçilir ve...

türk futbol tarihinin en önemli başarısının maçıdır.

o maçı canlı izleyebilmeyi her şeyden çok isterdim. ah o popescu'nun son penaltısından sonra çıldırırcasına sevinmek ne de muhteşem olurdu.

fatih terim'in maç öncesi konuşmasından bir kesit: kazanacaksınız, kazanmak için oynayacaksınız. ama netice ne olursa olsun siz benim gönlümde hep kazandınız hep şampiyonsunuz hep öyle kalacaksınız. allah yardımcınız olsoonn. Link editi: Link ozan kırmızı sen muazzam bi detaysın ellerine sağlık.

penaltılara kalınca küçücük ellerimi açıp allah'a belki de ilk kez bir şey için dua etmeme vesile olmuş maçtır. eşsiz, benzersizdir.

başlığı düşürmeyin aşağı :)

akıllarda tafaraeellin muazzam kurtarışııı

(bkz: demek ki o kadar kolay değilmiş) övünecez tabi amk ülke olarak en büyük gururu yaşattık size nankörler. daha kupanın k sine yaklaşamadınız.

başlığa ekmek banan diğerleri seviyorum sizi.

galatasaray'ın diğer türk takımlardan ayrıldığı maç.

her izlediğimde tüylerimi diken diken eden maç. ne zaman kendimi kötü hissetsem izlerim arsenal maçını. bülent korkmaz'ın kolunu sardırıp oynaması , taffarel'in kurtarışları... tamamen bir inanç göstergesi bence. bize bu mutluluğu yaşatan herkese çok teşekkürler darısı diğer takımlarımızın başına.

o günü dün gibi hatırlıyorum. galatasaray'ı tanıyalı 1-2 sene olmuştu yani kendimi bildim bileli galatasaray'ı biliyordum. mahalle arasinda top oynayan bir çocuk nasıl bilmesin ki. futbol demek galatasaray demekti. sarı ve kırmızı aynı renk gibiydi küçük bir çocuk için. hagi'yi hakan'ı hasan'ı arkadaşın gibi tanimakti. babasina forma aldiramamis bir çocuğun sarı kırmızılı tişörtünün arkasına siyah kalelme hagi 10 yazmasıydı. saat geç olmasına rağmen annem o akşamlık izin vermişti. maçı izlerken şimdi kazanırsak en büyük türkiye mi olacak diye sorduğumu dün gibi hatırlarım. türkiye'ydi galatasaray. nasıl olmasın ki; milli maçlarda hep galatasaraylılar oynuyordu. akşam yatarken içim içime sığmıyordu, belki kazandığımız kupanın uefa kupası olduğunu bilmiyordum ama o maçın normal bir maç olmadığını ve galatasaray'ın kazandığını bilmek bana yetiyordu. fenerli yapmaya çalışan akrabalara inat bu renklere aşık olmaktı. yendiğinde günlerce sevinmek, yenildiğinde bağıra bağıra ağlamaktı galatasaray. ismi dünyanın en karizmatik ismi, forması o güne kadar gördüğüm en güzel şeydi. o gün 6 yaşındaydım okumayı yazmayı öğreneli çok olmamıştı ve okurken en çok duygulandığım kelime galatasaray'dı.

tari̇h!

yendin bu dünyada yenilecek ne varsa birer birer, yendin.... çünkü sen ali samiyendin

dedemin ilk defa ağladığını gördüğüm gündür

hayal meyal hatırladığım kadarıyla babam 20 metre boyundaki bayrağı binanın önünü komple kapatacak şekilde aşağıya kadar sarkıtmıştı. bina baştan aşağı sarı kırmızıydı. tüm mahalle öyle. allah yeni nesillere kolay kazanılan şampiyonluklar nasip etsin. bu ve 2006 şampiyonluğu kolay kazanılmadı. "haydi oğlum haydi oğlum" "allahım kupa bizim"

" aman allahım aman allahım tanrım bizim almamızı istiyor "

sonundaki penaltılarda şansın galatasarayımıza güldüğü ve bu nickin alınmasına ilham olduğu karşılaşma. "taffarel... gözlerinden öpüyorum taffarel"

şanlı galatasaray'ımızın uefa kupasını ya da şimdiki adıyla uefa avrupa ligi kupasını finalde arsenal'i yenerek aldığı maçtır. türk futbolu için kazanılan en büyük kupadır. 1905 yılında ali sami yen'in türk olmayan takımları yenmek sözünün kanlı canlı kanıtıdır.